ÖLMÜŞ VİCDAN

     
            

- Vicdanmı ? Hansı vicdan ? Rengi nedir , forması necedir ? Ölçüsü, çekisi varmı ? Ünvanı haradır ? Harda yaşayır ? 

  - Axı o seninle eyni günde , eyni deqiqede , eyni saniyede dünyaya gelib , ekiz uşaqlar kimi ...
  - Beyem bütün ekizler eynimi olur ? Beyem eyni  xasiyyetde , eyni heyatımı yaşayırlar ?  Biz başqa başqa dünyanın sakinleriyik . 
   - ...
   - O hemişe ayna qarşısında dayanıb üstüne toz qondurmayan bir nazenin ,men ise bataqlığa düşmüş şeytanam .  O menim ekizim olsa da men onu tanımıram . Vicdan menimle beraber doğuldu , dünyaya geldi ,  mene heyat yoldaşı oldu . Ama ne yazıq ki , men onu öldürdüm . 
  - Senmi ?  
  - Beli men ... men onu öldürdüm . Hele o balaca qıza tecavüz ederken anamın betninde , o alcağın nefesinde boğdum onu . Hele , doğulduğum gün el aleme rezil olmamaq üçün zibilliklere atıldığım gün, ele o zibillerin içine gömdüm onu , men öldürdüm . Men ... 
  Uşaq evlerinde, ögey ana - ataların qapısında  yetim damğasını yediyim günü , küçelerde adım " küçe uşağı " adını aldığı gün ... silmişdim onu .  Heyata atıldığım gün sevinmişdim , işim , evim yuvam  olacaq deye . Üzüm gülmüşdü . Men mene sahiblenib  iş adıyla işe götürüb sonra  biç , yiyesiz , yetim  adıyla qucaqdan qucağa atıldığım günü men de onu atdım .  Ne bileydim ki , ne bileydim ki, vicdanımın mene verdiyi vedler meni aldadıb heyat denizine atacaq .  Ne bileydim Heyat sandığım bu deniz keçmişimin çirklerini yumaq için deyilmiş . Ne bileydim ki , deniz sandığım bu ümman  bir bataqlıq imiş . Ne bileydim ... ne bileydim addım addım ireli getdikce  arxamda qalan vicdan mene gülüb, mene  el sallayacaqdı . O mene el salladığı gün , men onu qardaşlıqdan sildim .  O "  heyat gözeldir  bıraz daha ireli " deyerek meni arxamdan itelediyi gün  anladım mene qardaş olmadığını . O menim düşmenimmiş , beli , düşmenimmiş . Onu sınamaq üçün ona el üzatdım . Kömek et ,yardım et deye yalvardım . Eşitmedi , merhemet etmedi ... mene elvida deyib sırtını döndü . Çabaladım , her cabamda vicdanıma bir çamur deydi ,özüm öz gücüme cıxdım ... nece çıxdım ?  Lekeli , üreyimde vicdan ezabıyla  , alnımda bic damğasıyla , üzümde üz  qarasıyla . Çıxdım ama vicdanı qoyub getdiyim kimi görmedim  . Arxamızdan gelenler meni gözelliklerle dolu heyata sürükleyen Vicdanıma tecavüz etmiş . Saflığından istifade edib qelbini qırmışlar, bataqlıqdan qara alıb üzüne yaxmışlar ... Lekelenmişdi , men bataqlıqda ola ola o kirlenmişdi . O ayna qarşısında olan , özüne sığal tumar veren vicdandan bir eser qalmamışdı , üzüme baxa bilmirdi, vicdanım . Yaxasından tutub sesim geldikce bağırırdım  , nale çekirdim        " bes mene şirin vedler vermişdin ? Sen ki ,  mene gözel heyat arzulamışdın . Noldu  bes sen niye kirlendin ? Abrımı eteyimden sıyırıpıb, vicdanımı kefenledim ele diri diri üreyimin bir küncünde  defnetdim ... mene xeyanetinin bedelini bele ödetdim . 
    Ne var niye sorursuz bu vicdanı . Daha menden vicdan sormayın , onu öz ellerimle öldürdüm,bir hesabınızmı var?  Qarşınızda saf temiz , ince Vicdan yox, kirlenib , lekelenmiş , döyülmüş , berkimiş , incimiş , küsmüş bir qeddar durur... o menem men...