” Copyright © ”
Demeli 2012 çi il idi deyesen sehv etmiremse . Evimi yeni tikib bir otagın sıvayıb polunu vurmuşdum . Neçe illik kiradan ele yarım tikili evimize köçdük . İşığımız bele çekilmemişdi , şam yandırırdıq evde, qazımız cekilmemişdi , odun peçi qurub dörd terefinden yel alan otağımızı isidirdik . Özümüzün ne oturmağa stolumuz , ne de yatmağa bir yatağımız vardı . 4 neferlik bir ailenin 2 yorğan döşeyi vardı . Birleşdirib, döşeklerin enine yastıq adyal qoyub dördümüz de orda yatırdıq .
Park bulvarda Tako Mex meksikan restoranında pover işleyirdim . Hemin vaxt da park Bulvarda Bazarstore marketin açılışı olmuşdu . Açılışda iştirak etmesem de vaxt tapan kimi özümü verdim yeni markete . Qiymeti ayaq tutub yeriyen mallara baxınca Meyveli bazara , sederek ticaret merkezine şükür eledim . Esil kasıbın yeri ele oradır . Ne işim vardır zenginlerin marketinde ?
Elimde tutduğum heftelik maaşa baxıb içimi çeke çeke qalmışdım . Yeni marketin malları gözümü qamaşdırır, yeni eve köçmüşdük , evimize bir şey almaq isteyirdim . Amma elimdeki bu puldan eve bir şey alınsa sabah uşaqlar aç qalacaqdı . Şeytan yaxamı çekişdirib dururdu . Pulunu xercle deyirdi . Pul elimde dörd dolanıb dururdum . Ne yeyecek ala bilirdim , çünkü bahalıq idi , ne de başqa bir şey . 8 mart idi qıza hediyemi alım , eve bir şeymi alım , yoxsa yeyecekmi ? İceride dolaşa dolaşa götür qoy edirdim . Eger bu pulu xerclesem 1 hefte uşaqlar ehtiyyac içinde qalacaqdılar .
Hediyelik eşyalar satılan yere geldim gözel bir bilerzik seçdim . Qızıl rengli,göz muncuqlu , rengi qaralmayan bilerzik üreyimce olmuşdu . Qızıma 8 mart hediyyesi olacaqdı .
Gözü yun yorğana alışmış canım ... Ehh... silikon yorğanları ilk defe görende önce gülmek meni tutdu .
- Bunda can qızar? - deye güldüm -Eşi varlıların evinde gece gündüz kombileri işleyir , qazları paqqa pak yanır . Camaat bizim kimi odunla ev isitmir ki ... Düşünerek kinayeyle gülürdüm . Yorğanı o teref bu terefe cevirdikce gülüşüm dodaqlarımda quruyurdu.
- Axı dörd neferin 2 dest yorğan döşeyi var . Buna da şükür deyib yorğanı qoltuğuma vurdum . Oğluma da bir polver alıb alış veriş yerine keçdim . Yerde qalan pulun son qepiyinecen sabah yemeye yumurta , smetan , şor , bud , makaron , marqarin alıb eve geldim .
Ele oldu ki , o yorğanı işletmek bize qismet olmadı . Ne uşaqlar üstüne örtdü ne de biz . Ele bilirdik o yorğanda canımız qızmayacaq. Ele bilirdim hemişe üstümüze saldığımız yorğanları ayrılsaq, onsuz da ayrılığın yelı vuran yuvamızı buz kesecek ...
Neyse ...O yorğan işlenmeyen eşyalarla beraber ele Bazarstor torbasında qızım üçün hazırladığım cehiz eşyaların içinde evin bir küncune qoyuldu ....
Artıq aradan 8 il keçdi ... dondü dolandı ... o yorğan ele o Bazarstor torbasında Azerbaycandan Türkiyeye geldi . Qızımın cehizizine qoymaq üçün anam ordakı eşyalarla beraber onu da yollamışdı ...
Bir görseydiniz o poşeti qucaqlayıb nece ağlayırdım . Heç ağlamağımın sebebin bele bilmirdim . Bilmirem, veteninmi yoxsa illerinmi qoxusunu bu torbadanmı aldım , yoxsa yaşadığım acılı çetin günleremi ağlayırdım , belke de dişimle dırnağımla qazanıb daşı daş üste qoyduğum o evden gelen qazancımı , zehmetimi mi görmüşdüm qarşımda ... bilmirem ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder