” Copyright © ”
Uşaqlarımın yanına, başqa şehere şeyahete çıxacaqdım. Büyüyüb oxumağa gedenden ele orda qalıb işleyib evlenib qalmışdılar . İşlerinin yoğunluğundan , külfetlerinden imkan tapıb ziyaretime gele bilmirdiler . Bayramdan bayrama onlara gedib , her gün birinin evinde qalıb tekrar , xatirelerle dolu yuvama qayıdıb tenhalığıma sarılırdım .
Dolabın başına qoyduğum çomadanları alıb yere qoydum . İç içe yığdığım seyahet çantalarını bir bir çıxarıb seçirdim .
- Bunumu götürsem ? Yox bu böyükdür , ne gerek var bele böyük çamadana ? Belke bunu ? Yoo bunun da tutacağı yaxşı deyil , he bunu ... deyib nehayyet uzun götür qoydan sonra bir çomadana qerar verib ayırdım .
Köhne eşyalarımı qarışdırarken gereksiz eşyaların içinde çamadanın birküncüne atılmış böyük bir el çantası gördüm . Qırışıb ezilmiş çanta sanki qocalıb elden düşmüş, kimsesiz bir yurda buraxılmış qocaya benzeyirdi . Sanki kimsesiz bir qocanı ziyarete gelen müsafir kimi gördüm özümü . Çanta köhne dostunu görüb ağlayıb zırlayırdı ele bil, mene vefasız dostlarından şikayyet edirdi . Eyilib barmaqlarımın uçunda çantaya toxundum , barmaqlarımın istisi çantanı dillendirdi , daha da ağlatdı . Döze bilmedim çantanı götürüb köhne dost kimi bağrıma basdım . Özüm de ona qoşulub ağladım . Gözümün yaşıyla tozunu yudum .
- Deyesen tanıdın meni he , vefasız dost ? - çanta dillendi ...
- He tanıdım , yaman düşmüsen !
- Ele sen de ...
- Men de ? Mence yox ...
- Sen de düşmüsen dindirsem seni menim kimi qocalığın görsenecek , hele ki biruze vermirsen .
-He düz deyirsen ...
- Sen demi menim kimi atılmısan ?
Başımı silkeleyib çaresizce çantaya baxdım :
- Atılmışam ...
- Sen niye ?
- ...
- Menim modam keçdi deye bir köşeye lazımsız eşya kimi atıldım . Bes sen ? Ananın ki , modası keçmez , ana ki, atılmaz ?!
- Eh gözel çantam , gözel dostum , gözel sirdaşım ... görünür ki, ana da beyenilmezmiş ...
- Demek ki, boşuna günahlarını mene yüklemişdin ?..
- He , sen menim günahlarımın şahidiydin , sen bilirdin men o uşaqları neçe böyütmüşdüm , nece yedirtmişdim ... işlediyim yerden atıq yeyecekleri ayırtlayıb temizleyib sene doldurmuşdum , getirib yemek edib balalarımı böyütmüşdüm , sen mene şikayyet edende ki " besdir mene haram yükledin , camaat çantasına kosmetika , etir , hediyye , pul qoyanda sen de mene yeyecek yükleyirsen , medem qaynayır qıcqırmış yeyeceklerden , çürümüş meyve , terevezlerden " - Ağzından vururdum , "senin sahibin menem , sus !" deyirdim , ne yükleyirem onu da götür , deyirdim , senin meden menim uşaqlarımdan artıq deyil deyirdim ...
- Hele bir bu qulpumu qaldır !
Yaralı bir şeye toxunurmuş kimi çantanın qulpun ehmalca qaldırdım iyne sapla tikdiyim çantanın qulpu sanki mene baxıb kinayeli gülürdü .
- Bax , bu yara en utanc günümüzün yadigarıdır . Yadındadır ? İşden eve gederken kontrol otağında seni saxladılar .
- Yadımda ...
- Çox heyecanlıydın . Ele men de... Mene yüklediyin bütün günahlar mene ağırlıq verirdi , içimi partladırdı . İçim içime sığmırdı .
- Off getsin o günler qayıtmasın . Suç üstünde yaxalanmış cani kimi hiss edirdim özümü ...
- Hele men ... meni satacağından qorxurdum , içime yüklediyin yeyecekler kimi bütün günahlarını da menim üstüme atacağından qorxurdum . Ele bilirdim deyeceksen "çanta menimdir ama içindekiler yox"
Günahkar kimi başımı aşağı saldım gözümün yaşını silib baxışlarımı bir nöqteye zilledim
- Amma gözlediyimin eksi oldu . Sen mene de içindekilere de sahib çıxdın . "Menimdir" dedin . Meni onların elinden alarken üsyan etdin . Men de seninle beraber üsyana qalxmışdım , qapıçı bir terefden , sen bir terefden meni dartışdırırdız ,bax o zaman yaralandım, elinden qopub qapıçının ayaqları altına düşdüm . Ağzımı açıb içimi boşaltdılar , içimden neler tökülürdü , pizza qalıqları , pamidor , yumurta , yağ ... menim içim boşaldıqca senden göz yaşları menden xecalet axırdı ."Yalvarıram , men oğurluq elemirem , atılası yemekleri evime götürem" dedin . Hah dedin evde toyuqlarım var , gah dedin , heyvanım var , geh dedin qonşuda yetimi olan var . iki deqiqenin içinde evde qoyub geldiyin atalı yetimlerini gah , toyuq, gah heyvan , gah da qonşunun yetimi etdin . Meqsed o günü de evine yemek götüresen . O " fedakarlığının" sonu ne oldu ?
- İşden atıldım ...
- Yene bir başqa yerde üzüne söz gele gele eyni veziyyetde çalışdın , az maaşın seni qane etmedi , maaşını kiraye ,yola , uşaqlarının mekteb xerclerine , borclarına xercledin , yene mende yemek daşıdın ...
İçimi çekdim ...
- Barım deyerin bilinirmi? Barım yanındadırlarmı ?
- Yox ...
- Niye ? BEs özünü niye feda etmişdin ? Niye sen de menim kimi atıldın .
- Özümü feda etmek analıq vezifem idi ondan . Görünür ki, ya yaxşı ana olmamışam , ya da övladlarım nankör olub - deyerek ayağa qalxdım . Özümü toparlayıb , bu defe halal pensyamdan aldığım hediyyeleri köhne çantama doldurub yola çıxdım .
Çantam da en az menim kimi sevinirdi , bu defe içindekiler haram yox halal pensyam idi .
Amma meni maraqlandıran bir sual vardı . Göresen bu çanta tanınacaqmı ? O balaca uşaqlar kimi övladlarım bu çantanı sevincek açılacaqdılarmı ? Yoxsa hemişeki kimi dodaqucu görüşüb heresi öz işine dönecekdi ?
Uşaqlarımın yanına, başqa şehere şeyahete çıxacaqdım. Büyüyüb oxumağa gedenden ele orda qalıb işleyib evlenib qalmışdılar . İşlerinin yoğunluğundan , külfetlerinden imkan tapıb ziyaretime gele bilmirdiler . Bayramdan bayrama onlara gedib , her gün birinin evinde qalıb tekrar , xatirelerle dolu yuvama qayıdıb tenhalığıma sarılırdım .
Dolabın başına qoyduğum çomadanları alıb yere qoydum . İç içe yığdığım seyahet çantalarını bir bir çıxarıb seçirdim .
- Bunumu götürsem ? Yox bu böyükdür , ne gerek var bele böyük çamadana ? Belke bunu ? Yoo bunun da tutacağı yaxşı deyil , he bunu ... deyib nehayyet uzun götür qoydan sonra bir çomadana qerar verib ayırdım .
Köhne eşyalarımı qarışdırarken gereksiz eşyaların içinde çamadanın birküncüne atılmış böyük bir el çantası gördüm . Qırışıb ezilmiş çanta sanki qocalıb elden düşmüş, kimsesiz bir yurda buraxılmış qocaya benzeyirdi . Sanki kimsesiz bir qocanı ziyarete gelen müsafir kimi gördüm özümü . Çanta köhne dostunu görüb ağlayıb zırlayırdı ele bil, mene vefasız dostlarından şikayyet edirdi . Eyilib barmaqlarımın uçunda çantaya toxundum , barmaqlarımın istisi çantanı dillendirdi , daha da ağlatdı . Döze bilmedim çantanı götürüb köhne dost kimi bağrıma basdım . Özüm de ona qoşulub ağladım . Gözümün yaşıyla tozunu yudum .
- Deyesen tanıdın meni he , vefasız dost ? - çanta dillendi ...
- He tanıdım , yaman düşmüsen !
- Ele sen de ...
- Men de ? Mence yox ...
- Sen de düşmüsen dindirsem seni menim kimi qocalığın görsenecek , hele ki biruze vermirsen .
-He düz deyirsen ...
- Sen demi menim kimi atılmısan ?
Başımı silkeleyib çaresizce çantaya baxdım :
- Atılmışam ...
- Sen niye ?
- ...
- Menim modam keçdi deye bir köşeye lazımsız eşya kimi atıldım . Bes sen ? Ananın ki , modası keçmez , ana ki, atılmaz ?!
- Eh gözel çantam , gözel dostum , gözel sirdaşım ... görünür ki, ana da beyenilmezmiş ...
- Demek ki, boşuna günahlarını mene yüklemişdin ?..
- He , sen menim günahlarımın şahidiydin , sen bilirdin men o uşaqları neçe böyütmüşdüm , nece yedirtmişdim ... işlediyim yerden atıq yeyecekleri ayırtlayıb temizleyib sene doldurmuşdum , getirib yemek edib balalarımı böyütmüşdüm , sen mene şikayyet edende ki " besdir mene haram yükledin , camaat çantasına kosmetika , etir , hediyye , pul qoyanda sen de mene yeyecek yükleyirsen , medem qaynayır qıcqırmış yeyeceklerden , çürümüş meyve , terevezlerden " - Ağzından vururdum , "senin sahibin menem , sus !" deyirdim , ne yükleyirem onu da götür , deyirdim , senin meden menim uşaqlarımdan artıq deyil deyirdim ...
- Hele bir bu qulpumu qaldır !
Yaralı bir şeye toxunurmuş kimi çantanın qulpun ehmalca qaldırdım iyne sapla tikdiyim çantanın qulpu sanki mene baxıb kinayeli gülürdü .
- Bax , bu yara en utanc günümüzün yadigarıdır . Yadındadır ? İşden eve gederken kontrol otağında seni saxladılar .
- Yadımda ...
- Çox heyecanlıydın . Ele men de... Mene yüklediyin bütün günahlar mene ağırlıq verirdi , içimi partladırdı . İçim içime sığmırdı .
- Off getsin o günler qayıtmasın . Suç üstünde yaxalanmış cani kimi hiss edirdim özümü ...
- Hele men ... meni satacağından qorxurdum , içime yüklediyin yeyecekler kimi bütün günahlarını da menim üstüme atacağından qorxurdum . Ele bilirdim deyeceksen "çanta menimdir ama içindekiler yox"
Günahkar kimi başımı aşağı saldım gözümün yaşını silib baxışlarımı bir nöqteye zilledim
- Amma gözlediyimin eksi oldu . Sen mene de içindekilere de sahib çıxdın . "Menimdir" dedin . Meni onların elinden alarken üsyan etdin . Men de seninle beraber üsyana qalxmışdım , qapıçı bir terefden , sen bir terefden meni dartışdırırdız ,bax o zaman yaralandım, elinden qopub qapıçının ayaqları altına düşdüm . Ağzımı açıb içimi boşaltdılar , içimden neler tökülürdü , pizza qalıqları , pamidor , yumurta , yağ ... menim içim boşaldıqca senden göz yaşları menden xecalet axırdı ."Yalvarıram , men oğurluq elemirem , atılası yemekleri evime götürem" dedin . Hah dedin evde toyuqlarım var , gah dedin , heyvanım var , geh dedin qonşuda yetimi olan var . iki deqiqenin içinde evde qoyub geldiyin atalı yetimlerini gah , toyuq, gah heyvan , gah da qonşunun yetimi etdin . Meqsed o günü de evine yemek götüresen . O " fedakarlığının" sonu ne oldu ?
- İşden atıldım ...
- Yene bir başqa yerde üzüne söz gele gele eyni veziyyetde çalışdın , az maaşın seni qane etmedi , maaşını kiraye ,yola , uşaqlarının mekteb xerclerine , borclarına xercledin , yene mende yemek daşıdın ...
İçimi çekdim ...
- Barım deyerin bilinirmi? Barım yanındadırlarmı ?
- Yox ...
- Niye ? BEs özünü niye feda etmişdin ? Niye sen de menim kimi atıldın .
- Özümü feda etmek analıq vezifem idi ondan . Görünür ki, ya yaxşı ana olmamışam , ya da övladlarım nankör olub - deyerek ayağa qalxdım . Özümü toparlayıb , bu defe halal pensyamdan aldığım hediyyeleri köhne çantama doldurub yola çıxdım .
Çantam da en az menim kimi sevinirdi , bu defe içindekiler haram yox halal pensyam idi .
Amma meni maraqlandıran bir sual vardı . Göresen bu çanta tanınacaqmı ? O balaca uşaqlar kimi övladlarım bu çantanı sevincek açılacaqdılarmı ? Yoxsa hemişeki kimi dodaqucu görüşüb heresi öz işine dönecekdi ?
10.03. 2019
Rize - Ankara karayolu .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder